Tips

Voor diegene die de Mont Ventoux nog niet hebben beklommen heb ik de volgende tips.

• Train zoveel mogelijk. Probeer dit 2 of 3 keer per week. Doe eventueel mee met toertochten. Zijn er geen heuvels bij je in de buurt, kies dan als alternatief om af en toe op een zwaar verzet te trainen. Trainen tegen de wind in is ook een optie.

• Ga je in de zomer? Vertrek dan zo vroeg mogelijk in de ochtend om de vliegen in de bossen te vermijden

• Gebruik eventueel zonnebrand crème. De zon brandt op de top.
  

• Fiets je eigen tempo en luister naar je lichaam. Hoe lang je erover doet is niet belangrijk, als je de top maar haalt. Schaam je er niet voor als je door een persoon op een heel oude racefiets wordt ingehaald, terwijl jij op een dure carbon rijd.

• Als je eenmaal 'in het rood' rijdt, is het bijzonder lastig om je hartslag omlaag te krijgen. Een hartslagmeter kan je daarbij helpen. Vertrouw op de kennis en ervaring die je daarmee tijdens je training hebt opgedaan. Ga niet boven je omslagpunt rijden; de hartslagmeter liegt niet. Vooral bij extreme warmte is het gebruik van een hartslagmeter aan te raden.

• Heb respect voor de berg. Neem alles wat de berg geeft: een sprietje schaduw, een beetje wind mee of een stukje minder steil. Gebruik die zaken niet om te versnellen, maar om te herstellen, of te drinken.

• Gooi geen afval van je eten langs de weg, maar neem deze mee naar boven en deponeer ze daar in de prullenbak. Doe dit ook tijdens je trainingen. Dit kost je weinig moeite.

• Denk niet " vandaag is mijn dag, de rest kan stikken" heb respect voor de verkeersregels en verkeersdeelnemers. Ik merkte dat verkeersdeelnemers meer respect voor elkaar hebben, dan dat ik in Nederland ervaar. Automobilisten laten je tijdens de afdaling gaan, want je bent immers sneller dan hun. Als je zeker weet dat je niet meer sneller kunt dalen geef de automobilisten een teken dat ze jou kunnen inhalen. Dat waarderen ze enorm.

• Neem 2 uur van te voren als ontbijt zoveel mogelijk zoetigheid en koolhydraten. Ik heb op die dag 4 sneetjes bruin brood, met boter en veel jam genomen en daarna een banaan. Drink koffie of thee met veel suiker en drink op het laatst genoeg water.

• Drink onderweg zoveel mogelijk en gebruik energiegel als voeding. Van vast voedsel kan je maag gaan protesteren.

• En, heel belangrijk....zorg dat je fiets tip top in orde is. Niets is zo erg om met pech te stranden.

• Geef eens een duimpje aan diegene die het erg moeilijk hebben.

• Nog meer tips.....klik dan op deze link.

Mijn dank

Graag wil ik de volgende personen bedanken, want zonder hun had ik geen perfecte fietstocht kunnen maken.

Bert:

Mijn begeleider, verzorger en ploegleider en uiteraard zijn bereidheid om de reis te willen maken.

Anita:

Mijn grote steun, die mij geholpen heeft om zoveel mogelijk te trainen en te verzorgen

Mijn ouders en schoonouders:

Voor hun steun en aanmoediging

Mijn vrienden en collega's:

Voor hun steun en aanmoediging

Dorry en Twan:

Bedankt voor de bloemen ;)

Dag 4 - 16 juli

Het was een gewone ochtend. Eerst lekker ontbijten, opruimen. Nog natafelen met een bakje koffie.
We waren ons aan het bedenken wat we verder allemaal konden gaan doen. NEE, niet de Mont Ventoux op. Die hadden we intussen al zo vaak gezien.....
We konden een lavendelmuseum gaan bezoeken waar ze overheerlijke Lavendelhoning maakten, of bezichtigen van een of andere stad of dorp waar we dan een lekker hapje konden eten en drinken.
Eigenlijk was dit allemaal niet zo'n fijn idee. Bert zou dan weer veel gaan rijden, terwijl hij de volgende dag ook nog 1000 Km voor de boeg had.

Daarom stelde Bert voor om alles af te breken en richting Luxemburg te vertrekken en daar op een camping alles weer op te zetten.
We zouden daar ook van de rest van de dag kunnen genieten en dan de volgende dag richting Zuid Limburg vertrekken. Hij wist wel een leuke camping waar je lekker kon eten.
Nou, het idee van Bert leek me wel wat, want niets is zo fijn om weer thuis te zijn. En hoe eerder hoe liever want ik miste mijn liefje zo.

Nadat we besloten hadden om definitief naar Luxemburg te gaan, zijn we meteen gaan opruimen en hebben we Bert zijn Zweedse tank (= Volvo stationwagen) volgepropt.
Daarna wat campinggasten handjes geschud en bedankt voor het leuke gebaar (zoals de fles rosé die we hadden gekregen om mijn overwinning te vieren) en toen zijn we vertrokken.

Aan het begin van de reis hadden we al meteen file. In 3 uur 150 Km gereden. Het schoot maar niet op. Maar daarna, waren de goden ons goed gezind en konden we gelukkig flink doorrijden. Het is Bert zelfs gelukt om de file in Lyon te ontwijken.
Eenmaal onderweg zei Bert dat we misschien toch naar huis kunnen, want hij leek zich beter te voelen dan op de dag dat we vertrokken. Hij kon de rit wel aan.
TommieTommie gaf aan dat we rond 22 uur thuis konden zijn incl. de pauzes.
Ik natuurlijk blij, want ik miste mijn liefje wel erg, maar ik ging ervan uit dat we toch in Luxemburg moesten overnachten. Je weet immers nooit wat we onderweg gaan meemaken.
Door de regen in Luxemburg hebben we uiteindelijk de knoop gehakt en zijn we door gereden. Een tent opzetten en afbreken in de regen is niet echt een leuke bezigheid en ik was dolblij. Ik zou vanavond dus bij mijn liefje zijn....haha.

Eenmaal thuis aangekomen heb ik Anita, mijn vrouw, lekker doodgeknuffeld en onze vriendin Dorry een zoentje gegeven
Ondanks de mooie reis was ik enorm blij dat ik thuis was.

Daarna snel mijn spullen uit de auto gehaald, want Bert wilde ook snel thuis zijn.

Daarna heb ik even een lekker warm bad genomen en heb ik Anita en Dorry mijn ervaring van de vorige dag verteld en ongeveer om 24 uur kroop ik, met een voldaan gevoel, lekker onder de wol.

Dag 3 - 15 Juli - De grote dag

Vanochtend werd ik om half 6 wakker. Het lukte me niet meer om in slaap te vallen, want ik werd steeds onrustig.
Na een uurtje te liggen woelen, ging ik toch maar opstaan en begon ik mijn fiets klaar te maken.

Rond 7 uur werd Bert wakker en begonnen we langzaam aan het ontbijt.
Ik kon niks anders eten dan bruin brood en jam. Als ik wat anders zou eten zoals kaas of vlees dan zou mijn maag onderweg hevig protesteren.

Na een lekker ontbijt inspecteerde ik mijn fiets nog eens voor alle zekerheid.
Daarna trok ik mijn beste wielertenue en wielerschoenen aan.

Nadat enkele campinggasten ons succes hadden gewenst vertrokken we richting de reus van de Provence.

Ik fietste vanaf de camping naar de startlijn in Bedoin. Daar ben ik even gestopt, zodat Bert een plaatje kon schieten.

De startlijn.

De eerste kilometers ging prima, want de stijgingsprecentage was rond de 3%.
Ik kon de top vanuit Bedoin nog zien en keek er af en toe naar.

Na ongeveer 5 kilometer ging het richting 8%. Dat was nog te doen, maar daarna ging ik door de bossen en steeg het stijgingsprecentage al snel tot rond de 10% en dat bleef zo. Soms was er een uitschieter van 13% a 14%.

Na 10 kilometer begon ik me steeds beter te voelen en kreeg ik het juiste ritme te pakken en na 16 kilometer reed ik uit de bossen en kon ik de top eindelijk weer zien.

Na de bossen kreeg ik af en toe last van flinke tegenwind. Dat is geen pretje als je moet klimmen, want je snelheid is dan rond de 5 km/h. Je ritme wordt dan keihard verstoort.
Onderweg zie ik Bert regelmatig foto's maken, maar hij vroeg ook telkens of alles oké was. Dat hoefde ik alleen maar aan te geven door mijn duim op te steken.


Ik voelde me, na 15 kilometer, nog goed, zo goed dat ik mijn tempo wat wilde opvoeren. Maar zou gauw ik een bocht nam kreeg ik weer last van die wind.

De ellende begon pas toen ik voorbij een kilometerpaal reed, waarop stond dat er nog 2 kilometer te klimmen was. Het was geen fietsen meer, het was meer stoempen (dat betekent in Vlaanderen "stampen op je trappers").
Een goed ritme te pakken krijgen lukte niet meer, het deed pijn, je voelde elk spier, elk pees, mijn blik stond op oneindig. Van het uitzicht genieten kon ik niet, want dat verstoort het ritme volledig en voor je het weet fiets je zo de berm in met alle gevolgen van dien.
Ik zocht naar de kilometerpaal, die aangaf dat ik nog 1 kilometer verwijderd was van de top.

Dat heeft een eeuwigheid geduurd voor ik hem eindelijk in beeld kreeg.

De top in zicht....

Ik naderde de top en moest nu vol door. De laatste meters waren zeer steil. Toen ik de streep haalde begon ik spontaan emotioneel te worden en barste ik in tranen uit.

Alles kwam eruit, al die trainingen, de kilo's die eraf vlogen, de steun van mijn lieve vrouw en natuurlijk van familie, vrienden en collega's, vrienden die we verloren hebben.

De TOP bereikt!!!!

Nadat Bert op de top zijn laatste foto's had gekiekt hebben we in een cafeetjee een welverdiende pannekoekje en een colaatje genomen.

Daarna maakte ik me klaar voor de afdaling. Uiteraard met een helm op.
Zelfs dalen moet je hard werken, maar het was best kicken, zeker als je boven de 60 km/h naar beneden raast. De hoogste gemeten snelheid was 74 km/h.
Als ik omhoog ging haalde de auto's me in, maar met afdalen was het andersom. Best vreemd als je een vette wagen als BMW kon inhalen.



Eenmaal aangekomen op de camping nam ik direct een douche en kreeg ik van een campinggast als cadeau een ijskoude rosé.

Met een voldaan gevoel zat ik te genieten, denkend aan een biertje dat ik die avond nog met Bert zou gaan drinken.

Van ons verblijf in Bedoin, de klim en de omgeving zijn ook uitgebreid foto's gemaakt. Kijk even in de rechterkolom bovenin voor de link naar de foto's.

Dag 2 - 14 juli

Het is vandaag 14 juli, de Nationale feestdag van Frankrijk.

Vanmorgen was ik om 6 uur wakker. Heb in de tent goed kunnen slapen.
Na het ontbijt zijn we met de auto de Mont Ventoux opgereden. Zo kon ik de route verkennen.

Het begin was op zich niks bijzonders, maar na ongeveer 3 kilometer begon het steeds indrukwekkender te worden.
Ik dacht al gelijk.....moet ik echt die stijle berg op????? en dat 22 kilometer lang.
Altijd heb ik er rekening mee gehouden dat het een hel moet zijn, maar nu ik het met eigen ogen gezien heb dan moet de hel een paradijs zijn.

Ondanks dat heb ik er veel zin in. Lijden zal ik, want ik wil de top perse bereiken, het MOET, desnoods kruipend.

Onderweg keek ik met respect naar al die zwoegende wielrenners, fietsers, zelfs wandelaars / hardlopers.......petje af voor hun.

Nadat we de top hadden bereikt zijn we rond gaan lopen, foto's gekiekt en een cafeetje gepakt.
Op de top was het heel erg koud. Het was namelijk rond de 10 graden. Daar moet ik dus ook rekening mee houden.

Daarna zijn we verder gereden naar een streek die "Gorges de la Nesque" heet. Zeer mooi en indrukwekkend...
Vervolgens gingen we naar Carpentras en hebben we genoten van een lekker maaltje in de McDonalds, zodat we ook even gratis konden internetten en deze blog even bijwerken.

Al met al een zeer geslaagde dag.

Morgen is de grote dag. Vanaf dat ik morgen opsta gaat bij mij de knop om en dan denk ik alleen aan eten en fietsen.
Nadat ik, hopelijk, de top heb bereikt, ben ik de normale Johnny weer.

Dag 1 - 13 juli

We vertrokken, vanuit Ubachsberg, vroeg in de morgen rond 5 uur.
Bert kwam later dan we gepland hebben, want zijn Tommie, zo'n navigatieding, hield ermee op. Hij kon dus pas vertrekken als hij dat ding aan te praat had gekregen.

Het was onderweg niet zo'n mooi weer, want de hele dag was het grijs en grauw, met enkele zeer dreigenden wolken en daardoor was er soms een korte wolkenbreuk. Echt niet prettig om te rijden.
Toen we nog zo'n 100 km moesten, begon de zon eindelijk te schijnen.

Dankzij mijn lief vrouwtje mochten we onderweg tijdens pauzes van haar lunchpakket genieten. Het waren lekkere broodjes inclusief gekookt eitje. Om de eieren beter te laten smaken zat er zelfs een zoutvaatje bij. Beter lunchpakket kun je, op zo'n dag, echt niet wensen. Lief hé.

Hoe meer we naar het zuiden reden hoe mooier de omgeving werd.
Uiteraard heb ik wat foto's gekiekt.

Eindelijk aangekomen, kregen we al de indruk dat het niet zo'n mooie camping was.
Toch maar even rond gekeken, bleek dat onze indrukken misplaatst was. Toen we zagen dat de wc's en douches opvallend netjes waren hebben we de knoop doorgehakt om op camping .... de komende 4 dagen te overnachten.

Aangekomen op onze plekkie, begonnen we de tent op te zetten.
Ik kreek instructie van Bert hoe je een tent kon opzetten. Ik stond ervan te kijken hoe eenvoudig en snel je zo'n tent kon opzetten. Ook de technologie van de campingwereld staat niet stil, hè.

Helaas kon ik niet meer internetten, want om een of ander reden heeft onze provider de aangepaste abonnement, voor vakantie in het buitenland, niet doorgevoerd.
Zojuist via gratis WiFi in Mc Donalds deze blog bijgewerkt.

Een dag voor vertrek

Camping

Daar is de camping waar we heen gaan.



Voor Bert is dit niet vreemd, want hij is een echte campingfreak.
Het is voor mij ontzettend lang geleden dat ik met mijn klasgenootjes ging camperen. Het zal mij dus benieuwen.

Voor meer info zie link http://andre.lallemend.free.fr/Men/index-nl.htm

Bedoin

De camping ligt in Bedoin, 1 kilometer van het centrum.



Nog een paar uurtjes en dan vertrekken we richting het zuiden............

Status juli

Training

Afgelopen zondag 10 juli heb ik voor de laatste keer kunnen trainen. De conditie is erg goed en ben er dus klaar voor.
Nu is het een zaak om een paar dagen te rusten.
De bedoeling is om donderdag rond Bedoin los te gaan trappen om lekker van de omgeving te kunnen genieten.
Vrijdag moet het echt gaan gebeuren.

Trainingsarbeid

Totale trainingsarbeid was 2865 km. Dat is vanaf januari t/m afgelopen zondag 10 juli.
De kortste afstand dat ik in het begin van de training heb afgelegd was 22 km.
De grootste afstand dat ik heb gefietst is 121 km. Dat was een pittige toertocht in Den Bosch.
De laagste gemiddelde is 21,4 km/h
De hoogste gemiddelde is 29,6 km/h
De koudste trainingsdag was 8 graden
De warmste trainingsdag was 32 graden
Het aantal dagen dat ik in de regen heb kunnen fietsen is 2 (gelukkig maar)
De mooiste tocht was de route naar Baraque de la Gillepe (zie onderstaande foto)



Gewicht

Helaas heb ik mijn streefgewicht niet kunnen halen. Tja...ik hou van lekker eten.
Momenteel weeg ik 96,5 kg. Toch mooi 8 kg afgevallen. Hoef ik tenminste niet mee naar boven te fietsen.

Materialen

Met deze fiets ga ik dus de Mont Ventoux beklimmen.



Voor de freaks / techneuten onder ons……de frame en vork zijn van carbon. Het is huismerk van een fietsenzaak waar ik vaste klant van ben.
De onderdelen zoals crankstel, rem onderdelen zijn van Campagnolo Record. Ze bestaan voornamelijk uit carbon.
De sterke velgen, dat tegen een stootje kan, is van Ambrossio. Deze zijn gemaakt van aluminium.
Zadelpen en geïntegreerde stuur en stuurpen is van het merk Pro en deze bestaan ook uit carbon.
De carbon pedalen zijn van Look Keo Blade
Al met al weegt de fiets 8,5 kg

Enige wat ik aan mijn fiets moest aanpassen is de pignon, want om de reus van de Provence te beklimmen heb je achter grotere tandjes nodig zodat je een lichtere versnelling kunt kiezen dan normaal.

Mijn fiets heeft voor 2 tandwielen en achter 10 tandwielen.
Elk tandwiel heeft een aantal tandjes. Hoe meer tandjes hoe groter een tandwiel.
Zwaarste versnelling is dus het grootste tandwiel voor en het kleinste tandwiel achter. Voorbeeld: 53x11.
Lichtste versnelling is dus het kleinste tandwiel voor en grootste tandwiel achter. Voorbeeld 39x23

Mijn lichtste versnelling zal 39X29 zijn. Normaal is dit bij mij 39x23



Pignon aangepast (tandwielen: 29-27-26-24-23-21-19-17-15 en 14)



Pignon normaal (tandwielen: 23-21-19-17-16-15-14-13-12 en 11)

De twee tandwielen voor blijft ongewijzigd en zijn 53 en 39

De komende dagen zal deze blog vaker bijgewerkt worden en wens jullie daarom veel leesplezier.

Trainingsweek

Maandag 20 juni

In week 25 heb ik verlof gepakt om flink te kunnen trainen.

Maandag ben ik om al om 6:30 uur begonnen met de eerste training.
Ben extra vroeg vertrokken, want later die morgen zou, volgens buienradar, regen komen.
Omdat ik eenmaal een mooi-weer fietser ben wilde ik de regen natuurlijk voor blijven.

Ik heb 50 km in een hoog tempo kunnen trainen. Doel van de training was zoveel mogelijk steile heuvels te beklimmen.
De Eyserbosweg was de zwaarste heuvel, en een van de mooiste die ik heb beklommen. (zie hoogteprofiel)



Woensdag 23 juni

Die dag heb ik 51 km kunnen trainen. Helaas was het behoorlijk nat.
Trainingsdoel was hetzelfde als 2 dagen terug, maar het was iets minder pittig.

Donderdag 24 juni

Die dag heb ik gekozen voor een extra zware training.
Trainingdoel was om een grote afstand te kunnen trainen en beklimmen van zoveel mogelijk steile heuvels.
In verband met de grote afstand heb ik gekozen voor een iets minder hoge tempo.
Op het eind moest ik toch nog erg diep gaan om thuis te geraken. Eenmaal thuis aangekomen gaf de fietscomputer 101 km aan.
Met een voldaan gevoel heb ik meteen een welverdiende bad genomen.

Zondag 26 juni

De laatste 3 trainingsdagen waren zwaar en had even genoeg van de Limburgse heuvels. Daarom heb ik gekozen voor een vlakke tocht richting Midden Limburg.
Om toch wat spiertjes te kunnen kweken heb ik voor een iets zwaardere verzet gekozen en heb uiteindelijk 100 km kunnen genieten.

Tot nu toe heb ik over het hele jaar 2460 km getraind.
Ik heb nog twee en een halve week. Vanaf nu is het goed pieken en zorgen dat ik niet overtraind raak.

Status juni

De laatste 4 weken voelde ik me steeds sterker worden.
Fietsen van grote afstanden en het beklimmen van de heuveltjes in Limburg gaat me steeds makkelijker af.

Twee weken geleden deed ik mee met de toertocht van 120 km. Start en finish was in 's-Hertogenbosch.
Ik had het geluk dat ik in een goede groep zat, want er werd namelijk vrij hard gereden. Ik moest zelfs na elk bocht hard werken om bij de groep te blijven.
Het waaide die dag ook erg hard en wanneer we wind tegen hadden reed ik bewust op kop. Puur als training, want in Brabant heb je geen heuveltjes.
Toen er 80 km op de teller stond sloeg de noodlot toe, want de man met de hamer kwam namelijk even een bezoekje brengen.
Helaas moest ik de groep laten gaan. Ik reed verder alleen in eigen tempo.
Om die man weg te jagen moest ik zoveel mogelijk eten. Dat lukte, want na 100 km voelde ik me wat beter en ging ik met hoog tempo alleen verder richting 's-Hertogenbosch.



Toen ik nog met de groep zat reden we een gemiddelde van 31 km/h en op het eind zei mijn computertje dat ik een gemiddelde van 29 km/h reed.
Al met al was het op die dag absoluut geen slechte training.
Ik kon me goed herstellen want de volgende dag heb ik lekker een uurtje losgetrapt.

Ho ja.....mijn gewicht is momenteel 97,5 kg. Goed hé.

Het duurt niet lang meer, want 13 juli is al over 3,5 weken.
Voordat ik weg ga neem ik een weekje vrij. De bedoeling is om een hoogtestage te gaan doen.
Ik wil dan zoveel mogelijk klimtraining gaan doen, zowel in hoog als in eigen tempo.

Deze blog zal de komende weken regelmatig bijgewerkt worden.